Pies sam w domu

Wielu właścicieli psów może mieć nie mały problem z zostawieniem psa samego w domu. Pies skomli, szczeka, wyje. Łamie serce właścicielowi i zakłóca spokój sąsiadów. Jak zatem wytłumaczyć takie zachowanie psa i jakie zastosować rozwiązanie?
Przyczyny

Niechęć psa do pozostawania samemu w domu, czy mieszkaniu może wynikać z dwóch głównych przyczyn: nadmiernego przywiązania do właściciela, bądź ze skłonnością do dominowania. Tak psy bronią się przed brakiem poczucia bezpieczeństwa i miłości.

Nadmierne przywiązanie

Zachowanie takie może wynikać ze strachu zwierzęcia przed opuszczeniem. Skąd się on bierze? Z braku odpowiedniej ilości czasu poświęconej zwierzęciu. Psy wychowane z zdrowym środowisku same pragną się oddzielić, usamodzielnić, być niezależnym. W przypadku psów, które boją się opuszczenia jest na odwrót – psy za wszelką cenę pragną ludzkiego towarzystwa.

Rozwiązaniem problemu jest poświęcanie psu odpowiedniej ilości czasu na pieszczoty, zabawy, spacery. Niestety wielu właścicieli pracując zawodowo, wychowując dzieci, spełniając się we własnym hobby, zapominają, że zwierzęta też mają swoje potrzeby emocjonalne.

Nadmierne przywiązanie może również wynikać z chronienia psa przed otaczającym go światem, innymi ludźmi, non stop głaskając, poświęcając za dużo czasu. Tak jak w przypadku dziecka, kiedy chroni się go przed światem i nie daje możliwości samodzielnego życia, dziecko będzie się bało puścić mamusiną spódnicę. W tej sytuacji należy stopniowo przyzwyczajać psa do samodzielności, zapewniać mu przygody, w których będzie musiał odważyć się zrobić coś samodzielnie, czy poznać nowe otoczenie.

Chęć dominacji

Drugą przyczyną niechęci do zostawania samemu w domu przez psa jest chęć dominowania w hierarchii stada. Niekiedy właściciele swoim zachowaniem dają do zrozumienia psu, że są panami, że są wyżej w hierarchii niż właściciel. Często pies rządzi swoim opiekunem, zamiast odwrotnie. Poprzez szczekanie w sytuacji, gdy właściciel wychodzi z domu pies daje do zrozumienia, że nie może tego zrobić bez niego. Przez wycie, szczekanie i inne zachowania, pies wymusza na człowieku określone zachowania. Poprzez odpowiednie zmiany w zachowaniu właściciel musi nauczyć psa, że nie jest on przewodnikiem grupy, że ma się podporządkować, dlatego też od szczeniaka warto obserwować wszelkie zachowania psa.

„Resocjalizacja” psa

Pies od małego szczeniaka powinien być uczony zostawania samemu w domu. Wówczas musi być on nauczony stałych godzin jedzenia i wychodzenia na spacer. Zostawiając psa w domu warto wcześniej wyszaleć się z nim i zostawić mu zabawki, by nie wyrządził nam szkód
w mieszkaniu.

W przypadku dorosłego psa należy ustanowić nową hierarchię, nie dawać mu do zrozumienia, że jest on najważniejszy (choćby był), zwiększyć dystans. Pies musi nabrać odwagi i poczucia bezpieczeństwa, nawet, gdy sam zostaje w domu. Psu należy również wyznaczyć granice – gdzie może chodzić i przebywać, a gdzie nie. Należy więc stopniowo wyznaczać psu jego nowy teren i dążyć do zamykania drzwi, np. sypialni i zostawiać początkowo psa oddzielonego od nas na krótszy czas, stopniowo go wydłużając. Warto również nauczyć psa komendy: „zostań”, by wiedział, że do niektórych miejsc nie wolno mu wchodzić.

Należy pamiętać, by wychodząc z domu robić to mimowolnie, bez czułego żegnania się z psem, bez uścisków. Pies wówczas przestanie emocjonalnie podchodzić do naszych wyjść. Z kolei każdy nasz powrót będący dawką szczęścia dla psa, warto nagradzać, tak jak każde wykonanie komendy „zostań”, czy każde zostanie przez psa w oddzielnym pomieszczeniu bez zbędnego szczekania, wycia, czy skomlenia.